วันเสาร์ที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2553

ที่ลานบ้านฉันเคยมีหญ้าแพรกขึ้นเอง ไม่ต้องซื้อมาปลูกนะ

เราวิ่งเล่นและนอนกลิ้งบนสนามหญ้าแพรก  หมาก็เล่นกับเราด้วย  ทั้งยังมีต้นมะยมเปรี้ยว มีต้นมะยมหวาน ให้เก็บกิน

ใครชอบกินแกงสายบัวมั่งล่ะ

สายบัวเป็นพืชน้ำ กินแล้วมีปีโยชน์แก่ร่างกาย

ในสวนขนัดที่ ๒-๓-๔ มีหญ้าคา มากมายดายหญ้าก็ไม่ตาย

ขุดรากออกยังไม่หมดเลย  มันตายยากมากมาก

ปัจจุบันมีชมพู่ ๓ต้นที่หน้าบ้าน ๑ต้นอยู่ข้างบ้าน ที่หลังบ้าน๑ต้น

พ่อปลูกต้นฝรั่งเอง แล้วเก็บลูกมา เฉาะฝรั่งใส่ตู้เย็นไว้ให้ลูกกิน

ตอนนี้ไม่มีฝรั่งเฉาะใส่จานไว้ในตู้เย็น

ปลูกต้นชวนชมไว้ในกระถางใหญ่ ครั้นถึงหน้าน้ำท่วมพวกเรามัวแต่ห่วง

มัวแต่ห่วงว่าน้ำจะท่วมสวน  ไม่ได้ยกกระถางชวนชมหนีน้ำ  ก็ตายไปเลย

กอบัวหลวงในท้องร่องสวนเก็บฝักบัวกินอร่อย ขายได้ด้วยนะ

ที่สวนเคยมีต้นมะรุมแม่ปลูกไว้บนถนนคันสวน

เก็บฝักมะรุมแกงส้ม   เก็บฝักมะรุมขายด้วย

ที่สวนปลูกอ้อยไว้ แม่กำลังขายต้นอ้อย แต่ที่หน้าบ้านเรือขายโอ่งมาชนกระไดท่าน้ำหัก

ปลูกฝรั่ง ๒ ขนัดกินอร่อยดี

เมื่อก่อนมีลานหญ้าแพรกที่ข้างบ้าน

คิดถึงบัวหลวงในสวนเรา

เมื่อเด็กเคยปลูกข้าวโพด

วันพฤหัสบดีที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2553

ภาพนี้เป็นต้นหว้าขนาดเล็กมากมาก


ต้นหว้าใหญ่ อายุถึง๑๐๐ ปี เก็บลูกกินอร่อยดี สนุกด้วย

คิดถึงต้นมะไฟลูกดก ลูกใหญ่เกือบเท่ามะนาวย่อมๆ


เชื่อมั้ยล่ะ

ต้นมะไฟที่ยังมีขนาดยังเล็ก


เคยเดินเก็บมะๆฟหวานๆๆๆกิน มีเยอะมาก แต่.....น้ำท่วมตาย

คำว่า "ต่อหน้ามะพลับ"


เคยนั่งใต้ต้นมะพลับมั้ยล่ะ

ที่ไหนๆก็มีมะพร้าว


ทิ้งต้นมัพร้าวตาย ไม่ปลูกมะพร้าวหรือ

มะพร้าวอ่อนอร่อย


มะพร้าวห้าว ยิ่งแก่ยิ่งมัน ปัจจุบันใครๆก็ชอบน้ำมันมะพร้าว

เจ้าตาลรักหวานขึ้นปีนต้น

ต้นไข่เน่ามีอายุยืนนาน ต้นใหญ่อยู่ได้ได้ถึง๑๐๐ปี


เคยเห็นต้นไข่เน่าอายุ๑๐๐ปี

ที่กอพลับพลึงออกดอก

ดอกชมพู่ร่วงลงที่โคนต้น สวยดี

ได้ดูดอกจอกลอยในท้องร่องสวน

ปลูกมะเขือที่บ้าน

Unity of knowledge to work.


School Wat Paknam (Pjbunsongkram) is environmental

วันเสาร์ที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2553

Eat hot medium rinse spoons


ร่วมมือกันป้องกันไข้หวัด ๒๐๐๙ ที่โรงเรียนวัดปากน้ำ(พิบูลสงคราม)

Ethics.


กำลังฝึกนักเรียนนั่งสมาธิ

पाकनाम nonthaburi


Youth come together reduce water clear water back to the Chao Phraya River. School Wat Paknam

ดอกไม้หลังบ้าน


ดูซะก่อน

วันเสาร์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2553

๘ เมาไม่ขับ ช่วยกันดูแลสังคมเถอะ

๘.ตอนนี้คุณมี ๒ ตัวเลือก
๘.๑ ส่งข้อความนี้ให้แก่ทุกคนที่คุณรู้จัก
๘.๒ ลบข้อความนี้ทิ้งราวกับว่ามันไม่เคยทำให้คุณรู้สึกซาบซึ้ง
ถ้าคุณส่งข้อความนี้ บางที... คุณอาจได้ช่วยป้องกันไม่ให้บางคนที่เมาแล้วขับก็ได้ เพื่อนเหมือนกับนางฟ้าที่ช่วยเราบินในยามที่ปีกของเราหลงลืมวิธีแห่งการบิน 'ทีม คือกลุ่มคนที่อาจจะมี ประสบการณ์ พรสวรรค์ หรือระดับการศึกษาที่ไม่เท่ากัน แต่อยู่ในหน้าที่เดียวกัน'
เมาไม่ขับเด็ดขาด ทุกครั้งที่เมาแล้วต้องขับรถ ขอให้คิดถึงเรื่องนี้เอาไว้ แล้วนั่งรถแท๊กซี่กลับบ้าน ช่วยๆกันส่งต่อด้วยนะ อย่างน้อย น่าจะช่วยใครได้สักคน หวังเอาไว้อย่างนั้น

๗ เมาไม่ขับ

๗.ฉันอ่านเจอในหนังสือพิมพ์ว่า หญิงสาวคนนั้นได้เสียชีวิตแล้ว
ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองไว้ได้ที่จะไปซื้อกุหลาบช่อหนึ่ง แล้วไปที่ Mortuary ซึ่งร่างของหญิงคนนั้นได้ถูกเปิดให้คนได้ดูและอธิษฐานเป็นครั้งสุดท้ายก่อนฝัง เธออยู่ในนั้น ในโลงศพของเธอในมือมีดอกกุหลาบสีขาวดอกหนึ่งกับรูปถ่ายของเด็กชายคนนั้น และมีตุ๊กตาวางอยู่บนหน้าอก
ฉันออกไปข้างนอกทั้งน้ำตารู้สึกว่าชีวิตของฉันได้เปลี่ยนไปตลอดกาล ความรักที่เด็กผู้ชายคนนี้มีให้แม่และน้องสาวของเขานั้นจะยังคงอยู่ยืนยาวสุดแก่การจินตนาการ
แต่เพียงแค่เศษเสี้ยววินาทีเท่านั้น คนดื่มเหล้าคนหนึ่งก็ได้พรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเค้า

๖ เมาไม่ขับ

๖.ฉันซื้อของจนเสร็จด้วยความรู้สึกที่ต่างจากตอนมาโดยสิ้นเชิง ฉันไม่สามารถเอาภาพของเด็กชายคนนั้นออกจากจิตใจฉันได้ หลังจากนั้นฉันก็จำข่าวที่อยู่ในหนังสือพิมพ์เมื่อ 2 วันก่อนได้ มันบอกว่าคนขับรถบรรทุกที่เมาเหล้าคนหนึ่งขับรถชนรถอีกคันหนึ่งที่มีหญิงสาวคนหนึ่งกับเด็กหญิงตัวเล็กๆในรถ เด็กหญิงคนนั้นเสียชีวิตทันที แต่แม่ของเธออยู่ในขั้นบาดเจ็บสาหัส
ครอบครัวของพวกเขาต้องตัดสินใจว่าจะดึงปลั๊กเครื่องช่วยหายใจดีหรือไม่ เพราะถึงยังไงเธอก็ไม่! สามารถดีขึ้นไปกว่าขั้นโคม่าได้ ครอบครัวนี้จะเป็นของเด็กชายคนนั้นรึเปล่านะ
2 วันหลังจากได้พบกับเด็กชายคนนั้น

๕ เมาไม่ขับ

๕'ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานเงินให้ผมฮะ' เขามองฉัน แล้วพูดเสริมว่า 'ผมอธิษฐานกับพระเจ้าก่อนนอนเมื่อวานฮะ ว่าขอให้ผมมีเงินพอที่จะซื้อตุ๊กตาตัวนี้เพื่อแม่จะได้เอาไปให้น้องสาวของผมฮะ แล้วพระองค์ก็ได้ยิน ความจริงผมอยากได้เงินที่จะซื้อกุหลาบสีขาวให้แม่ด้วยฮะ แต่ผมไม่กล้าขอมากเกินไป แต่พระองค์ก็ให้เงินผมมากพอที่จะซื้อทั้งตุ๊กตาและกุหลาบ
แม่ของผมชอบกุหลาบขาวฮะ' 2-3 นาทีต่อมา หญิงชราก็กลับมา
ฉันเดินออกมากับรถเข็นของฉัน(รถเข็นที่ใช้ในซุปเปอร์มาร์เก็ตอะ)

๔ เมาไม่ขับ

๔.หัวใจของฉันเกือบจะหยุดเต้น เด็กชายเงยหน้ามองฉันแล้วพูดว่า 'ผมบอกพ่อให้บอกแม่ว่าอย่าพึ่งไปให้รอผมจนกว่าผมจะกลับจากซุปเปอร์มาร์เก็ตฮะ ' แล้วเขาก็หยิบรูปที่น่ารักมากของเขาซึ่งกำลังหัวเราะให้ฉันดู แล้วก็บอกว่า 'ผมอยากให้แม่เอารูปนี้ไปด้วยฮะเธอจะได้ไม่ลืมผม

ผมรักแม่ฮะและผมก็หวังว่าเธอจะไม่ต้องจากผมไป แต่พ่อบอกว่าเธอต้องไปอยู่กับน้องสาวของผม' แล้วเขาก็จ้องมองตุ๊กตาอีกครั้งอย่างอาลัย ฉันรีบคว้ากระเป๋าตังออกมาอย่างรวดเร็ว

หยิบธนบัตรออกมา 2-3ใบ แล้วพูด ว่า 'ทำไมเราไม่ลองตรวจดูอีกที เผื่อว่าเราจะมีเงินพอ '

'ตกลงฮะ' เขาพูด 'ผมหวังว่าผมจะมีเงินพอนะฮะ' ฉันแอบใส่เงินของฉันลงในกระเป๋าตังของเขาโดยไม่ให้เขาเห็นแล้วเขาก็เริ่มนับมัน มันไม่ได้มีเงินแค่พอซื้อตุ๊กตาเท่านั้น แต่ยังเหลืออีกด้วย เด็กชายพูด

๓.เมาไม่ขับ

๓.(มาถึงตรงนี้ นึกหละสิครับว่า เรื่องนี้ จะเหมือนกับเรื่องปกติทั่วๆไปที่คุณเคยอ่าน เดาผิดแล้วหละครับ ลองอ่านต่อสิครับ...) แต่เขาตอบฉันด้วยท่าทางเศร้าสลดว่า 'ไม่หรอกฮะ ซานตาคลอสไม่สามารถเอาตุ๊กตานี้ไปให้เธอในที่ๆเธออยู่ตอนนี้ได้ ผมจะเอาตุ๊กตาตัวนี้ไปให้แม่ แม่จะได้เอาตุ๊กตานี้ไปให้เธอเมื่อแม่ไปที่นั่น' ดวงตาของเขาเศร้ามากขณะที่เขาพูดต่อไป
'น้องสาวของผมไปอยู่บนสวรรค์ พ่อบอกว่าแม่ก็จะไปเหมือนกันในเร็วๆนี้

ผมก็เลยคิดว่าแม่น่าจะเอามันไปให้น้องสาวของผมได้ '

๒ เมาไม่ขัย

๒.หลังจากนั้นหญิงชราก็บอกให้เขารออยู่ตรงนั้นประมาณ 5 นาทีระหว่างที่เธอจะไปเดินดูรอบๆ
แล้วเธอก็จากไปอย่างรวดเร็ว เด็กชายยังคงอุ้มตุ๊กตาอยู่ในมือ ในที่สุดฉันก็เริ่มเดินเข้าไปหาเขา ฉันถามเค้าว่าเค้าจะเอาตุ๊กตาตัวนั้น! ไปให้ใคร มันเป็นตุ๊กตาที่ น้องสาวของผมชอบที่สุดฮะ และเธอก็อยากจะได้มันมากเป็นของขวัญวันคริสต์มาส เธอมั่นใจมากว่าซานตาคลอสจะให้ตุ๊กตาตัวนี้แก่เธอ' ฉันบอกเค้าว่า ซานตาคลอสจะให้ตุ๊กตานี้แก่น้องสาวของเขาแน่ๆ
และก็ไม่ต้องกังวลหรอก

วันศุกร์ที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2553

การสร้างสำนึกที่ดีแก่สังคม



๑.ขณะที่กำลังเดินดูของอยู่ในแผนกของเล่นนั้น ฉันสังเกตเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง อายุประมาณ ๕ขวบ กำลังอุ้มตุ๊กตาไว้แนบกับอก เขาค่อยๆลูบผมของตุ๊กตานั้นและมองดูอย่างเศร้าสร้อย ฉันสงสัยว่าเด็กผู้ชายคนนี้จะเอาตุ๊กตาไปให้ใครกัน เด็กผู้ชายคนนั้นหันไปหาหญิงชราที่อยู่ข้างๆ 'คุณย่าแน่ใจหรือฮะว่าเงินของผมมีไม่พอ ' หญิงชราตอบว่า 'หลานก็รู้นี่ว่าหลานมีเงินไม่พอที่จะซื้อตุ๊กตาตัวนี้หรอก'